καβάτας

καβάτας, ὁ (Α)

(επίθ. τού Διός στη Λακωνία) αυτός που εμφανίζεται μέσα από βροντές και αστραπές, καταιβάτης*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καταιβάτης, με συγκοπή τού -ται- καθ' απλολογίαν (καται-βάτης αντί κατα-βάτης)].